Blijft het zo makkelijk

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de lieve reacties, steunende woorden en de vele mensen die de tijd hebben genomen om mijn blog te lezen. Hartelijk dank. Jullie geven mij net weer dat stukje extra motivatie om door te gaan met deze blog, maar ook vol voor mijn herstel te gaan.

Eerlijk gezegd sta ik er van te kijken hoe goed de eerste dagen gaan. Het lukt me makkelijk om niet aan middelen te denken. Ik mis het eigenlijk ook nauwelijks. Soms komt het wel even m’n hoofd binnenwandelen. Fluisterend of soms schreeuwend, maar ik heb het niet nodig.

Maar ik vind het bijna eng hoe goed het gaat en gemotiveerd ik ben. Natuurlijk vind ik het ook heel erg fijn en geniet ik van ieder helder moment, maar wanneer komt die donderslag? Wanneer komt dat intense verlangen naar verdoven? En wanneer sta ik op de rand van wel of niet gebruiken? Het kan toch niet voor altijd zo makkelijk en goed blijven gaan?

Ik heb nu de rust, ervaar geen druk van de buitenwereld. Maar wat als mensen straks weer dingen gaan verwachten, wat als ik weer dingen van mezelf ga verwachten. Blijft het dan nog steeds zo makkelijk? Ik kan moeilijk voor altijd stil blijven staan en alleen vooruit denken. Vroeg of laat zullen er stappen gezet moeten worden om het leven weer zo ‘normaal’ mogelijk te leiden. Leiden en niet langer meer lijden.

Ik vind de toekomst best een eng en groot iets. Het lukt me niet altijd om te leven in het hier en nu en het minder klein te maken. Maar ik doe mijn best.

Voor nu wens ik jullie hele fijne kerstdagen en alvast een mooi en gezond 2021.