Een zonsondergang om nooit te vergeten
Wat een onvergetelijke vierdaagse reis was het naar Vlissingen! 😍 Oorspronkelijk gepland als een driedaags uitje, maar ik kon het niet weerstaan om er nog een vierde dag aan vast te knopen. De dagen waren gevuld met rustgevende wandelingen langs het kalme water, het ontdekken van schatten in de lokale winkeltjes en het verkennen van schilderachtige stadjes en dorpen. Voor mij vertegenwoordigen de zee, de wind en de natuur een hogere macht, een bron van rust en inspiratie.
Maar gisterenavond, toen ik met de bus naar Zoutelande reisde, was het bewolkt. Mijn stemming daalde tot het nulpunt. Ik begon te twijfelen aan mijn geloof in die hogere macht, en voelde me alleen en bedroefd. Ik kon nauwelijks mijn tranen bedwingen terwijl ik mijn hoofd in mijn handen wilde laten zakken. Maar toen, op het meest onverwachte moment, brak de lucht open en verscheen een van de meest adembenemende zonsondergangen die ik ooit heb gezien.
Staand in verbijstering en met tranen van vreugde in mijn ogen, voelde ik me plotseling niet meer alleen. Het was alsof een warme arm om me heen werd geslagen, als een teken dat het leven vol schoonheid is en dat het altijd goed is om hulp te vragen. Het was een herinnering dat zelfs in de donkerste momenten, er altijd licht aan de horizon schijnt.
De ervaring heeft me geleerd dat soms de mooiste momenten volgen op de moeilijkste tijden. Het was een waardevolle les in het vinden van hoop te midden van tegenspoed.
De verwoestende impact van designer drugs: Een persoonlijk relaas
Als voormalig verslaafde in herstel voel ik me geroepen om mijn ervaringen te delen en anderen te waarschuwen voor de verleidelijke val van designer drugs, zoals “miauw miauw” (4-mmc, 3-mmc, en 2-mmc) en hun varianten. Deze chemische substituten, die vaak gemakkelijk verkrijgbaar zijn op internet, hebben een verwoestende impact gehad op mijn leven en dat van velen om mij heen.
Het begon allemaal met een enkele dosis, een moment van euforie dat me deed verlangen naar meer. Met elke inname voelde ik me krachtiger, zelfverzekerder, en meer in controle van mijn emoties. Maar deze illusie van controle was slechts van korte duur.
Het was alsof ik verliefd werd op het middel, verblind door de belofte van ontsnapping aan mijn dagelijkse problemen en zorgen. Ik voelde me opgewekt, energiek, en vol leven. Maar naarmate mijn gebruik toenam, begon de keerzijde van de medaille zich te manifesteren.
Ik raakte verstrikt in een vicieuze cyclus van gebruik en verlangen, waarbij ik mijn behoeften en verlangens negeerde ten koste van mijn eigen gezondheid en welzijn. Het eten werd een lastige taak, en mijn sociale leven werd gereduceerd tot eenzaamheid in mijn kamer of verstopt in een afgelegen parkje.
Wat begon als een goedkope en toegankelijke manier om te ontsnappen aan de realiteit, veranderde al snel in een allesverslindende behoefte. Zelfs na periodes van onthouding en herstel, vond ik mezelf terugvallen in de greep van de drug, elke keer met desastreuze gevolgen.
Het was niet alleen de fysieke en mentale tol die ik betaalde voor mijn verslaving, maar ook de sociale en psychologische consequenties die mijn leven volledig ontwrichtten. Vrienden werden vreemden, familieleden distantieerden zich, en ik voelde me steeds meer geïsoleerd en alleen.
Maar het meest verontrustende aspect van alles is dat deze drugs nog steeds gemakkelijk verkrijgbaar zijn, zelfs nadat sommige varianten verboden zijn verklaard. Door slimme trucs en chemische aanpassingen weten fabrikanten de wet te omzeilen en hun verwoestende producten op de markt te brengen, met desastreuze gevolgen voor degenen die er vatbaar voor zijn.
Het is schokkend om te zien hoe deze drugs worden gepromoot en verspreid, vaak gericht op kwetsbare groepen zoals jongeren. Van kleurrijke flyers tot cryptische berichten in code, de verleiding ligt op de loer op straten en scholen, klaar om nieuwe slachtoffers te maken in hun meedogenloze greep.
Als voormalig slachtoffer van deze verleiding, ben ik vastbesloten om anderen te waarschuwen voor de gevaren van designer drugs en de vernietigende impact die ze kunnen hebben op levens en gemeenschappen. Het is tijd voor actie, voor bewustwording en voor bescherming van degenen die het meest kwetsbaar zijn voor de verleidingen van de straat.
Laat mijn verhaal een waarschuwing zijn voor iedereen die overweegt de weg van de designer drugs in te slaan. De prijs is hoog, en de tol is onverbiddelijk. Kies voor het leven, kies voor gezondheid, en kies voor een toekomst vrij van de greep van de drugs.
Samen kunnen we een einde maken aan de verwoesting veroorzaakt door designer drugs en een betere toekomst creëren voor onszelf en voor de generaties die nog komen. Maar het begint allemaal met de erkenning van het probleem en de moed om actie te ondernemen.
Laten we samen strijden voor een wereld vrij van drugsverslaving en de pijn en het verdriet die het met zich meebrengt. De tijd om te handelen is nu, en ik ben vastbesloten om mijn stem te laten horen in deze strijd voor een betere toekomst.
Thuiskomen aan de Zeeuwse Kust
Het is een tijdje stil geweest sinds mijn laatste woorden de wereld in gingen. Zes dagen geleden begon ik aan een reis naar herstel, nadat een heftige terugval bijna mijn familie en vooral mezelf kostte. De afgelopen dagen waren een strijd om te overleven, een zoektocht naar de betekenis van leven. Maar vanavond, aan de Zeeuwse kust, voelde ik mezelf weer even vrij, vrolijk en onoverwinnelijk.
Roosendaal, mijn thuisbasis, lijkt soms verstikkend dichtbij. Het is makkelijk te vergeten hoeveel kracht en rust de zee me kan brengen. Dus besloot ik vanavond de trein te pakken, richting Vlissingen. De wandeling naar de boulevard voerde me door de duisternis, de zee wild en ontembaar. Hoge golven braken met kracht, en ik genoot van het geluid van de branding en de zilte geur van de zee.
Mijn koptelefoon vulde mijn oren met muziek, en ik zong luidkeels mee, als een bevrijdende melodie voor mijn ziel. Ik rende langs het water, voelde de frisse wind op mijn gezicht en het zand onder mijn voeten. Voor het eerst sinds maanden voelde ik me weer goed. Het was alsof de zee mijn innerlijke stormen wegspoelde en me hernieuwde energie gaf.
Wat had ik dit gemist. Het gevoel van vrijheid, de connectie met de elementen. De Zeeuwse kust, ruw en tegelijkertijd rustgevend, bood me een moment van verademing. Het was alsof de zee me omarmde en zei: “Welkom thuis.”
Ik besluit dat dit geen eenmalig uitje moet zijn. Ik ga vaker naar de zee. Niet als een vlucht, maar als een herinnering aan mijn eigen veerkracht. De kracht van de golven herinnert me eraan dat het leven, net als de zee, soms wild en onvoorspelbaar is, maar dat er ook schoonheid schuilt in de golven die komen en gaan. De Zeeuwse kust is nu mijn toevluchtsoord, mijn heiligdom van herstel. En elke keer dat ik hier ben, zal ik zingen met de zee, mijn eigen melodie van hoop en vernieuwing.
