Terugval in Alcoholverslaving: Het Ontwaken van Oude Pijn
Het was dag 231 van mijn herstel toen ik in een neerwaartse spiraal terechtkwam, een terugval in een alcoholverslaving die ik dacht achter me gelaten te hebben. De afgelopen maanden hadden nare gebeurtenissen zich opgestapeld, en ik vond geen gezonde uitlaatklep om met de overweldigende emoties om te gaan. De pijn leek ondraaglijk, en ik wilde er simpelweg niet mee geconfronteerd worden. Dus greep ik terug naar dat vertrouwde flesje. Maar wat er tijdens deze terugval gebeurde, was niets minder dan een ontwaken van oude pijn en een onverwachte reis naar genezing.
De situatie waarin ik me bevond, was een ware storm van tegenslagen. Het leek alsof het leven op dat moment gewoon niet eerlijk was. Mijn geest raakte verstrikt in een wirwar van emoties, van verdriet tot woede tot hopeloosheid. Ik worstelde om de controle te behouden over mijn innerlijke demonen, en het voelde alsof ik op het punt stond te breken.
In een zwak moment van wanhoop koos ik voor de weg van de minste weerstand en omarmde ik de oude demon die ik dacht te hebben overwonnen – alcohol. Het begon als een tijdelijke ontsnapping, een manier om mijn geest tot rust te brengen te midden van de chaos. Maar in plaats van troost te vinden, kwamen er juist meer oude wonden naar de oppervlakte.
Terwijl ik in mijn terugval zat, begon ik te beseffen dat de alcohol geen oplossing was. Het was slechts een dekmantel voor de onverwerkte emoties en pijnlijke herinneringen die diep in mij begraven lagen. Het was een tijdelijke verdoving die me uiteindelijk confronteerde met de donkere delen van mijn verleden waarvan ik dacht dat ik ze had begraven. Het was alsof de alcohol een vergrootglas was dat de littekens van mijn ziel blootlegde.
De confrontatie met deze pijnlijke waarheden was zowel angstaanjagend als bevrijdend. Het was als een wake-up call, een herinnering dat ik nog veel werk te doen had aan mijn innerlijke zelf. Het was niet genoeg om gewoon niet te drinken; ik moest ook de diepgewortelde emoties aanpakken die me naar de fles hadden gedreven in de eerste plaats.
Het was op dat moment dat ik de moed vond om opnieuw hulp te zoeken. Ik wist dat ik niet in mijn eentje kon genezen. Ik realiseerde me dat het oké was om hulp te vragen voor mijn mentale problemen, dat het geen teken van zwakte was, maar eerder van kracht. Het was een daad van zelfliefde en zelfzorg.
Dus begon ik opnieuw met therapie. Het was een zware, maar uiteindelijk helende reis. Het bracht me in contact met mijn diepste angsten en onzekerheden, maar het gaf me ook de tools en de begeleiding die ik nodig had om te genezen. Het was een herinnering dat herstel een doorlopend proces is, en dat het nooit te laat is om aan jezelf te werken.
Ik deel dit verhaal niet omdat ik trots ben op mijn terugval, maar omdat ik wil benadrukken dat het oké is om menselijk te zijn, om fouten te maken en om hulp te zoeken. Terugvallen kunnen een deel zijn van het herstelproces, en ze kunnen ons de kans geven om dieper te graven en te groeien. We hoeven het niet alleen te doen; er is hulp beschikbaar voor iedereen die bereid is om te vragen.
Mijn terugval in alcoholverslaving was een donkere periode in mijn leven, maar het leidde uiteindelijk tot een nieuw begin. Het bracht me op het pad naar genezing, groei en zelfacceptatie. Het herinnerde me eraan dat pijn en moeilijkheden deel uitmaken van het mens-zijn, maar dat er altijd een weg is naar het licht. Als dit verhaal anderen kan inspireren om hulp te zoeken, hun demonen onder ogen te zien en de weg naar herstel te omarmen, dan is het de moeite waard om te delen. We hoeven nooit alleen te lijden; er is altijd hoop en hulp binnen handbereik.
Het tijdige ingrijpen
Verslaving is een maatschappelijk probleem dat een verwoestende impact kan hebben op individuen, families en gemeenschappen. Het begint vaak onopvallend, met subtiele gedragsveranderingen, maar de gevolgen kunnen verwoestend zijn.
Het herkennen van de vroege tekenen van verslaving is cruciaal. Deze tekenen omvatten veranderingen in gedrag, sociaal isolement, verlies van interesse in vroegere activiteiten en lichamelijke symptomen zoals tremoren of vermoeidheid.
Verslaving heeft een verregaande impact. Individuen kunnen hun baan, relaties en gezondheid verliezen. De familieleden van verslaafden ervaren emotionele en financiële stress. Samenlevingen zien een stijging in criminaliteit en gezondheidszorgkosten.
Vroege interventie is effectief omdat het de schadelijke gevolgen van verslaving minimaliseert. Het vermindert de kosten voor de samenleving en biedt mensen de kans om een gezond en productief leven te leiden.
Er zijn verschillende benaderingen voor vroege interventie, waaronder counseling, educatie en ondersteunende netwerken. Vroege interventieprogramma’s kunnen individuen voorzien van de nodige tools om hun verslaving te overwinnen.
Het voorkomen van verslavingsproblemen is even belangrijk als het behandelen ervan. Gemeenschappen kunnen preventieprogramma’s implementeren die educatie en bewustzijn bevorderen.
Vrienden en familie spelen een cruciale rol in de vroege interventie. De steun en begrip van dierbaren kunnen het verschil maken voor iemand die worstelt met verslaving.
Succesverhalen van mensen die verslavingsproblemen hebben overwonnen dankzij vroege interventie zijn inspirerend. Ze benadrukken dat er altijd hoop is voor herstel, zelfs als het in een vroeg stadium wordt aangepakt.
In een wereld waar verslaving een groeiend probleem is, is vroege interventie de sleutel tot het verschil maken. Het kan niet alleen levens redden, maar ook families weer bijeenbrengen en gemeenschappen versterken. Samen kunnen we het belang van vroege interventie bij verslavingsproblemen erkennen en actie ondernemen om een gezondere toekomst te bevorderen.
Mijn persoonlijke reis naar 222 dagen clean en de kracht van openheid
Vandaag vier ik een mijlpaal in mijn leven: ik ben 222 dagen clean van alle geest- en stemmingsveranderende middelen. Deze reis is niet zonder uitdagingen geweest, en de laatste weken brachten een onverwachte wending met zich mee. Ik belandde in het ziekenhuis nadat ik op de Spoedeisende Hulp een epileptische aanval had gehad. Na tal van onderzoeken en testen, is het nu een kwestie van wachten op de uitslag, die pas eind oktober komt. De onzekerheid knaagt, maar ik blijf dankbaar voor de stappen die ik tot nu toe in mijn herstel heb gezet.
Gisteren was een bijzondere dag, want ik mocht in het zonnige Vlissingen de vijfde stap van het 12-stappen programma, het Minnesota Model, afronden. Voor degenen die niet bekend zijn met deze stap, het houdt in dat je je diepste geheimen, angsten en schuldgevoelens deelt met een vertrouwde persoon. Het is een stap van ongekende openheid en eerlijkheid, en het kan zowel bevrijdend als genezend zijn. Het betekent in feite dat ik mijn innerlijke demonen onder ogen zie en ze deel, waardoor de last van schaamte en schuld verlicht wordt.
De impact van de epileptische aanval op mijn leven is enorm geweest. Het was een schokkende herinnering aan de kwetsbaarheid van ons menselijk bestaan. Het heeft me doen nadenken over hoe belangrijk het is om goed voor mezelf te zorgen, zowel fysiek als mentaal. Deze ervaring heeft me nog meer vastberaden gemaakt om mijn herstel voort te zetten en te blijven groeien, ondanks de tegenslagen onderweg.
Mijn verhaal is er een van vallen en opstaan, van donkere dagen en momenten van triomf. Maar het is ook een verhaal van hoop en veerkracht. Ik hoop dat mijn ervaring anderen kan inspireren om hulp te zoeken, openheid te omarmen en te blijven vechten voor hun welzijn, zelfs als het leven onverwachte wendingen neemt. We zijn sterker dan we denken, en samen kunnen we de uitdagingen van herstel overwinnen.
“Een Onverwachte Reis: Van Benauwdheid tot Herstel”
Vorige week dinsdag was een dag die ik niet snel zal vergeten. Het begon met benauwdheidsklachten en een verhoogde hartslag, wat me naar de Spoedeisende Hulp leidde. Terwijl ik daar was, kreeg ik een epileptische aanval, en dat is waar mijn onverwachte reis begon.
De Spoedeisende Hulp: Op de Spoedeisende Hulp werden verschillende onderzoeken uitgevoerd om te begrijpen wat er met me aan de hand was. Een van die onderzoeken was een EEG (Elektro-encefalogram), dat de elektrische activiteit in mijn hersenen meet. Gelukkig waren de resultaten van dat moment goed, maar mijn klachten hielden aan.
De Verwarring en Onzekerheid: Na een nacht in het ziekenhuis en nog meer onderzoeken, waaronder een MIR (Magnetische Resonantie Imaging), bleven mijn symptomen mysterieus. Ik herinner me niets van de aanval, wat me nog verwarder maakte. Ik had nog steeds koorts, was duizelig, en mijn spieren protesteerden hevig. Slapen was een uitdaging, en praten kostte me moeite.
De Weg naar Herstel: Gelukkig begon ik langzaam te herstellen. Ik kreeg hulp van een ademcoach en een fysiotherapeut om mijn gezondheid te verbeteren. De fysiotherapeut was gespecialiseerd in manuele therapie om mijn rugklachten aan te pakken, die ik momenteel ervaar. Herstel was geen rechte lijn, maar de verbetering gaf me hoop.
De Les van Stress en Grenzen: Deze ervaring heeft me doen realiseren hoeveel stress en spanning zich in mijn leven hadden opgebouwd. Ik was dagenlang blijven doorgaan, had moeite met het stellen van grenzen en was ver verwijderd van mijn herstel. Dit alles had uiteindelijk zijn tol geëist.
Naar de Toekomst Kijken: Vandaag is een nieuwe dag, en hoewel ik opzie tegen het EEG-onderzoek dat voor de boeg staat, weet ik dat het deel uitmaakt van mijn reis naar herstel. Ik kijk ernaar uit om binnenkort weer aan het werk te kunnen, met een hernieuwd begrip van het belang van zelfzorg en het stellen van grenzen.
Dit is mijn verhaal van de afgelopen weken, een verhaal van onzekerheid, herstel en groei. Soms zijn het de moeilijkste momenten in ons leven die ons de waardevolste lessen leren. Ik hoop dat mijn ervaringen anderen kunnen inspireren om voor zichzelf te zorgen en de tekenen van te veel stress en spanning niet te negeren.
Herinneringen Aan Mijn Lieve Loeder
Precies een maand geleden hebben we afscheid genomen van mijn allerliefste metgezel, Loeder. Op deze Dierendag wil ik even stilstaan bij het gemis dat de afgelopen maanden mijn hart heeft gevuld.
Het is vreemd hoe het dagelijkse leven doorgaat, terwijl een deel ervan leeg blijft. Loeder was meer dan alleen een huisdier. Ze was mijn trouwe vriend, mijn steun en toeverlaat, mijn maatje in goede en slechte tijden.
Bij het ontwaken in de ochtend mis ik haar aanwezigheid, haar zachte kattenkopje dat me begroette alsof ze wilde zeggen: “Goedemorgen, hier ben ik weer!” ’s Avonds, wanneer ik naar bed ga, is er die lege plek naast me waar ze altijd lag, haar geruststellende aanwezigheid die me in slaap wiegde.
Loeder, je was er in de vreugdevolle momenten en de moeilijke dagen. Je begreep me zonder woorden, en jouw liefde was onvoorwaardelijk. We hebben zoveel avonturen gedeeld, en hoewel je nu niet meer fysiek bij me bent, blijf je voor altijd in mijn hart.
Op deze Dierendag, en elke dag, herinner ik me de kostbare tijd die we samen hebben doorgebracht en koester ik de liefde die we deelden. Bedankt, lieve Loeder, voor de onvergetelijke herinneringen en de onvoorwaardelijke liefde. 🌟
Rust zacht, mijn trouwe vriendin.
Zes Maanden in Herstel: Mijn Reis van Duisternis naar Licht
Zes maanden geleden begon ik aan een reis die mijn leven voorgoed zou veranderen. Een reis van herstel van een strijd die mijn ziel gevangen hield, een gevecht tegen de ketenen van alcohol, drugs en opiaten. Vandaag vier ik een mijlpaal diep vanuit mijn hart – zes maanden van herstel, zes maanden van vernieuwing, en zes maanden van de ontdekking van mijn ware zelf.
In de donkerste dagen van mijn verslaving, voelde ik me verloren en gevangen in een neerwaartse spiraal. Maar ik koos voor verandering, voor herstel, en dat was de eerste stap naar het licht. Gedurende deze zes maanden heb ik momenten van vreugde en pijn gekend, van doorzettingsvermogen en kwetsbaarheid. Maar bovenal heb ik geleerd wat het betekent om werkelijk in het moment te leven.
Mijn herstelverhaal is niet alleen een persoonlijke triomf, maar ook een boodschap van hoop voor anderen die worstelen. Ik heb ontdekt dat het delen van mijn reis, mijn overwinningen en uitdagingen, anderen kan inspireren om de kracht in zichzelf te vinden. De mogelijkheid om mijn boodschap uit te dragen via podcasts en interviews voor kranten heeft me de kans gegeven om mijn ervaringen te delen en een positieve impact te maken.
Onderweg heb ik veel bijzondere momenten mogen beleven die ik me altijd zal herinneren. Van het overwinnen van verleidingen tot het ontdekken van nieuwe manieren om met emoties om te gaan, elke dag is een stap voorwaarts. Ik heb geleerd dat herstel niet alleen gaat om het elimineren van destructieve gewoonten, maar ook om het creëren van een leven dat gevuld is met zingeving en vreugde.
De weg naar herstel is geen rechte lijn; er zijn bochten en hobbels onderweg. Maar juist die uitdagingen hebben me geholpen te groeien en sterker te worden. Ik heb geleerd om mezelf te vergeven voor mijn verleden en om met compassie naar mezelf te kijken. Elke dag brengt nieuwe kansen om te leren, te groeien en te evolueren.
Terwijl ik terugkijk op deze zes maanden, ben ik dankbaar voor de mensen die mijn pad hebben gekruist – vrienden, familie en medereizigers in herstel. Hun steun en begrip hebben me aangemoedigd om door te gaan, zelfs op de moeilijkste dagen. Ik heb geleerd dat herstel niet alleen een persoonlijke reis is, maar ook een reis die we samen maken.
Dus hier sta ik, zes maanden in herstel, met een hart vol hoop en een verlangen om anderen te inspireren. Mijn reis gaat door, en ik weet dat er nog veel te ontdekken valt. Ik hoop dat mijn verhaal anderen kan laten zien dat er altijd een weg is naar het licht, hoe diep de duisternis ook kan zijn. Ik ben vastberaden om mijn reis voort te zetten, wetende dat elke dag een nieuwe kans is om te groeien, te helen en te stralen.
Dank je wel voor het delen van dit bijzondere moment met mij, en ik kijk uit naar de volgende stappen in mijn reis van herstel en zelfontdekking.Nu
“Een jaar geleden viel ik terug in de greep van verslaving, na meer dan drie maanden herstel. Die tijd markeerde een turbulente periode, met opnames, politie en ambulances. Vandaag kan ik met trots zeggen dat ik mijn herstel opnieuw heb vormgegeven.
Bijna zes maanden lang ben ik nu vrij van alle geestverruimende en stemmingsveranderende middelen. Tijdens dit pad ben ik een paar keer flink gevallen, voordat ik besefte dat ik alleen voor mezelf kon herstellen, niet voor anderen. Op 28 februari besloot ik vroeg in de ochtend dat het genoeg was geweest. Na talloze pogingen en de emotionele tol die mijn geliefden moesten dragen, koos ik ervoor om mijn herstel met volle toewijding aan te gaan.
Vandaag ben ik een dankbare herstellende verslaafde en ik ben verbaasd over hoeveel er kan veranderen in slechts één half jaar. Een jaar geleden zat ik lusteloos thuis, zonder hoop, moed of vertrouwen. Tegenwoordig werk ik hard; deze week zelfs 46 uur. Daarnaast volg ik een studie en omarm ik dagelijks de stappen van het twaalf stappen programma. Ik bezoek bijeenkomsten, ontmoet inspirerende mensen die aan een paar woorden genoeg hebben, en leer elke dag weer bij.
Mijn reis is er een van groei, doorzettingsvermogen en zelfontdekking. Ik deel dit niet om op te scheppen, maar om te laten zien dat verandering mogelijk is. Voor iedereen die worstelt: onthoud dat je niet alleen bent. Er is hoop, er is kracht en er is een weg naar herstel. 🌱❤️ #HerstelReis #BijnaEenHalfJaarSterk”
Gebruikersdromen: De Kracht van Verbeelding in het Gezicht van Verslaving
In het schijnbaar eindeloze gevecht tegen verslaving, kunnen gebruikersdromen een unieke bron van hoop en veerkracht zijn. Deze dromen zijn niet de surrealistische beelden die we in onze slaap ervaren, maar eerder de krachtige visioenen van een beter leven die ontstaan in de harten van mensen die verslaving ervaren. In deze blog willen we de waarde van gebruikersdromen verkennen en begrijpen hoe ze een transformerende rol kunnen spelen in het herstelproces.
Het verlangen naar verandering begint vaak met een droom, een diepe innerlijke wens om te ontsnappen aan de greep van verslaving en een nieuw pad te bewandelen. Gebruikersdromen fungeren als kompas in donkere tijden en bieden een visie van hoop en herstel. Ze kunnen variëren van kleine dagelijkse doelen tot grotere levensaspiraties, zoals het hervinden van een gezonde levensstijl, het herstellen van beschadigde relaties of het nastreven van een nieuwe passie.
Een gebruikersdroom kan dienen als een krachtig hulpmiddel bij het stellen van doelen en het nemen van positieve stappen in de richting van herstel. Het helpt mensen om zich te richten op wat ze willen bereiken in plaats van te worden verlamd door wat ze achter zich willen laten. Het motiveert hen om door te zetten, zelfs als het pad naar herstel hobbelig is en bezaaid met uitdagingen.
Daarnaast fungeren gebruikersdromen als een bron van inspiratie en empowerment. Ze herinneren mensen eraan dat ze meer zijn dan hun verslaving en dat ze het vermogen hebben om hun leven te veranderen. Ze bieden hoop op een betere toekomst en moedigen mensen aan om hun eigen levensverhaal te herschrijven.
Maar gebruikersdromen zijn meer dan alleen wensen en verlangens; ze kunnen ook een blauwdruk zijn voor actie. Het visualiseren van een leven zonder verslaving kan een krachtige stimulans zijn om concrete stappen te zetten in de richting van herstel. Het helpt mensen om bewuste keuzes te maken die in lijn zijn met hun dromen en doelen.
Toch moeten we erkennen dat het pad naar herstel vaak met hobbels gepaard gaat en dat het verwezenlijken van gebruikersdromen niet altijd eenvoudig is. Terugval en teleurstelling zijn natuurlijke onderdelen van het herstelproces. Desondanks zijn gebruikersdromen veerkrachtig en weerbaar. Ze dienen als een kompas dat ons altijd de weg naar voren wijst, zelfs als we even verdwaald lijken te zijn.
Om gebruikersdromen te omarmen en te cultiveren, is het essentieel om te geloven in de mogelijkheid van verandering en herstel. We moeten onszelf toestaan te dromen en ons te verbinden met de kracht van verbeelding. Daarnaast is het delen van onze dromen met gelijkgestemde mensen en ondersteunende gemeenschappen een belangrijke stap in de richting van herstel.
In conclusie, gebruikersdromen zijn de vonk van hoop die de kracht van verandering in zich draagt. Ze zijn de brandstof voor een leven van herstel en vervulling. Laten we onze dromen omarmen en onze verbeelding de vrije loop laten, want het is in die dromen dat we de weg naar herstel vinden.
Met de kracht van gebruikersdromen kunnen we nieuwe horizonten verkennen en een leven creëren dat vrij is van de ketenen van verslaving. Dromen geven ons vleugels, en het is tijd om die vleugels te gebruiken om boven verslaving uit te stijgen en onze eigen weg naar herstel te vinden.
De muurfase van herstel: Een tijdelijke strijd met blijvende kracht.
Introductie: In het proces van herstel van verslaving zijn er verschillende fasen die een persoon doormaakt. Eén van de meest uitdagende fasen is de zogenaamde “muurfase”. Deze fase wordt gekenmerkt door een gevoel van stagnatie, frustratie en weerstand. Het lijkt alsof je vastzit en geen vooruitgang boekt, maar in werkelijkheid is de muurfase een essentieel onderdeel van het herstelproces. In dit blogbericht zullen we dieper ingaan op de muurfase, wat het betekent en hoe je erdoorheen kunt navigeren.
- Definitie van de Muurfase: De muurfase is een periode in het herstel van verslaving waarin iemand geconfronteerd wordt met interne en externe obstakels die de vooruitgang belemmeren. Het kan een gevoel van stagnatie, onzekerheid en twijfel veroorzaken. Het is belangrijk om te begrijpen dat deze fase normaal en vaak onvermijdelijk is in het herstelproces.
2. kenmerken van de muurfase
- Emotionele uitdagingen: Tijdens de muurfase kunnen gevoelens van frustratie, boosheid, verdriet en angst naar boven komen. Het kan moeilijk zijn om met deze emoties om te gaan en ze kunnen de motivatie om verder te gaan beïnvloeden.
- Zelfreflectie en confrontatie: De muurfase dwingt iemand om diep in zichzelf te kijken en confrontaties aan te gaan met de onderliggende oorzaken van verslaving. Dit kan emotioneel en mentaal veeleisend zijn, maar het is ook een kans voor groei en zelfontdekking.
- Verandering van perspectief: Tijdens de muurfase kunnen eerdere overtuigingen en patronen ter discussie worden gesteld. Het kan leiden tot een heroverweging van waarden, doelen en identiteit.
- Navigeren door de Muurfase:
- Accepteer de fase: Het is belangrijk om de muurfase te accepteren als een normaal onderdeel van het herstelproces. Het kan een teken zijn van groei en verandering.
- Ondersteuning zoeken: Zoek steun bij mensen die je begrijpen en steunen in je herstelproces, zoals familieleden, vrienden, therapeuten of steungroepen. Praat openlijk over je gevoelens en uitdagingen.
- Zelfzorg: Besteed extra aandacht aan zelfzorg tijdens de muurfase. Dit kan onder andere betekenen dat je voldoende rust neemt, gezond eet, regelmatig beweegt en ontspanningsoefeningen doet.
- Hulpbronnen gebruiken: Maak gebruik van therapeutische hulpmiddelen en technieken, zoals cognitieve gedragstherapie, meditatie, mindfulness of creatieve expressie. Deze kunnen helpen bij het omgaan met de obstakels en het bevorderen van persoonlijke groei.
- Het doorbreken van de Muurfase:
- Zelfreflectie en inzicht: Gebruik de muurfase als een periode van zelfreflectie en zoek naar inzicht in jezelf en je herstelproces. Identificeer patronen, overtuigingen en gedragingen die je tegenhouden en werk eraan om ze te veranderen.
- Doelen stellen: Stel realistische en haalbare doelen voor jezelf tijdens de muurfase. Het behalen van kleine mijlpalen kan een gevoel van vooruitgang en voldoening geven.
- Geduld en doorzettingsvermogen: Blijf geduldig en geef niet op. De muurfase kan lang duren, maar met doorzettingsvermogen en veerkracht kun je er doorheen breken.
Conclusie: De muurfase in het herstel van verslaving is een uitdagende periode waarin iemand geconfronteerd wordt met obstakels en weerstand. Het is belangrijk om te beseffen dat deze fase normaal en onvermijdelijk is in het herstelproces. Door de muurfase te accepteren, ondersteuning te zoeken, zelfzorg toe te passen en geduldig te blijven, kun je uiteindelijk doorbreken en verder gaan op je herstelreis. De muurfase is een tijdelijke strijd, maar met blijvende kracht kun je je herstelproces voortzetten en een gezonder en vervullend leven leiden.
Toekomst
Allereerst wil ik jullie, mijn lezers bedanken voor alle positieve, helpende en mooie reacties op mijn voorgaande berichten. Vandaag heb ik dankzij een opdracht voor de opleiding ervaringsdeskundige die ik momenteel volg via Laudius mogen nadenken over de toekomst. Dat wil ik niet, want ik leef alleen voor vandaag en de toekomst is me te “onhelder”
Toch deed ik het. Ik begon met typen en al vrij snel had ik de juiste woorden op papier. Ik wil mijn toekomst plannen ook graag met jullie delen. Ik hoop dat er iets van deze plannen uit mag komen.
In een wereld waar verslaving een steeds groter probleem wordt, geloof ik dat we een verandering kunnen bewerkstellingen door middel van voorlichting, begeleiding en het delen van persoonlijke ervaringen. Mijn passie ligt in het helpen jongeren die worstelen met verslaving en het empoweren van ouders en docenten om de juiste ondersteuning te bieden. Ik wil mijn eigen ervaringen in de verslavingszorg gebruiken om anderen te inspireren en hen de tools te geven die ze nodig hebben om te herstellen en een positieve toekomst op te bouwen.
Het begon allemaal met mijn eigen reis naar herstel. Ik heb persoonlijk de pijn en de verwoesting ervaren die verslaving met zich meebrengt. Maar te midden van de duisternis vond ik een sprankje hoop: de kracht van ervaringsdeskundigheid. Door naar de verhalen van anderen te luisteren, ontdekte ik dat ik niet alleen stond in mijn strijd en dat herstel mogelijk was. Deze ervaring inspireerde me om anderen te helpen door mijn eigen verhaal te delen.
Ik geloof sterk in de kracht van preventie en vroegtijdige interventie. Daarom wil ik mij richten op jongeren, die vaak kwetsbaar zijn voor de verleidingen en risico’s van verslaving. Ik wil naar scholen gaan en voorlichtingen geven over wat verslaving echt is, welke vormen het kan aannemen en hoe verslaving het leven van mensen beïnvloedt. Ik wil hen bewust maken van de waarschuwingssignalen en hen helpen om de juiste keuzes te maken.
Maar mijn doel gaat verder dan alleen voorlichtingen geven. Ik wil ook actief betrokken zijn bij het begeleiden van jongeren die al met verslaving te maken hebben. Ik wil een veilige en ondersteunende omgeving bieden waarin ze hun verhaal kunnen delen en begrepen worden. Door mijn eigen ervaringen kan ik een bron van hoop en inspiratie zijn, en ik wil hen laten zien dat er altijd een weg is naar herstel en een gezond leven.
Maar ik besef me ook dat verslaving niet alleen het individu treft, maar ook degenen om hen heen. Daarom wil ik mijn kennis en ervaring ook delen met ouders en docenten. Ik wil hen de tools leren geven om verslaving te herkennen, effectieve communicatiestrategieën te ontwikkelen en de juiste ondersteuning te bieden aan diegenen die ze liefhebben. Samen kunnen we een verschil maken en de cyclus van verslaving doorbreken.
Mijn reis in de verslavingszorg is er een van persoonlijke groei, veerkracht en hoop. Door mijn eigen ervaringen te omarmen en ze om te zetten in een kracht, kan ik anderen helpen.
voor cursusinformatie: https://www.laudius.nl/cursus/ervaringsdeskundige
