12 stappen
Mijn persoonlijke reis naar 222 dagen clean en de kracht van openheid
Vandaag vier ik een mijlpaal in mijn leven: ik ben 222 dagen clean van alle geest- en stemmingsveranderende middelen. Deze reis is niet zonder uitdagingen geweest, en de laatste weken brachten een onverwachte wending met zich mee. Ik belandde in het ziekenhuis nadat ik op de Spoedeisende Hulp een epileptische aanval had gehad. Na tal van onderzoeken en testen, is het nu een kwestie van wachten op de uitslag, die pas eind oktober komt. De onzekerheid knaagt, maar ik blijf dankbaar voor de stappen die ik tot nu toe in mijn herstel heb gezet.
Gisteren was een bijzondere dag, want ik mocht in het zonnige Vlissingen de vijfde stap van het 12-stappen programma, het Minnesota Model, afronden. Voor degenen die niet bekend zijn met deze stap, het houdt in dat je je diepste geheimen, angsten en schuldgevoelens deelt met een vertrouwde persoon. Het is een stap van ongekende openheid en eerlijkheid, en het kan zowel bevrijdend als genezend zijn. Het betekent in feite dat ik mijn innerlijke demonen onder ogen zie en ze deel, waardoor de last van schaamte en schuld verlicht wordt.
De impact van de epileptische aanval op mijn leven is enorm geweest. Het was een schokkende herinnering aan de kwetsbaarheid van ons menselijk bestaan. Het heeft me doen nadenken over hoe belangrijk het is om goed voor mezelf te zorgen, zowel fysiek als mentaal. Deze ervaring heeft me nog meer vastberaden gemaakt om mijn herstel voort te zetten en te blijven groeien, ondanks de tegenslagen onderweg.
Mijn verhaal is er een van vallen en opstaan, van donkere dagen en momenten van triomf. Maar het is ook een verhaal van hoop en veerkracht. Ik hoop dat mijn ervaring anderen kan inspireren om hulp te zoeken, openheid te omarmen en te blijven vechten voor hun welzijn, zelfs als het leven onverwachte wendingen neemt. We zijn sterker dan we denken, en samen kunnen we de uitdagingen van herstel overwinnen.
Zes Maanden in Herstel: Mijn Reis van Duisternis naar Licht
Zes maanden geleden begon ik aan een reis die mijn leven voorgoed zou veranderen. Een reis van herstel van een strijd die mijn ziel gevangen hield, een gevecht tegen de ketenen van alcohol, drugs en opiaten. Vandaag vier ik een mijlpaal diep vanuit mijn hart – zes maanden van herstel, zes maanden van vernieuwing, en zes maanden van de ontdekking van mijn ware zelf.
In de donkerste dagen van mijn verslaving, voelde ik me verloren en gevangen in een neerwaartse spiraal. Maar ik koos voor verandering, voor herstel, en dat was de eerste stap naar het licht. Gedurende deze zes maanden heb ik momenten van vreugde en pijn gekend, van doorzettingsvermogen en kwetsbaarheid. Maar bovenal heb ik geleerd wat het betekent om werkelijk in het moment te leven.
Mijn herstelverhaal is niet alleen een persoonlijke triomf, maar ook een boodschap van hoop voor anderen die worstelen. Ik heb ontdekt dat het delen van mijn reis, mijn overwinningen en uitdagingen, anderen kan inspireren om de kracht in zichzelf te vinden. De mogelijkheid om mijn boodschap uit te dragen via podcasts en interviews voor kranten heeft me de kans gegeven om mijn ervaringen te delen en een positieve impact te maken.
Onderweg heb ik veel bijzondere momenten mogen beleven die ik me altijd zal herinneren. Van het overwinnen van verleidingen tot het ontdekken van nieuwe manieren om met emoties om te gaan, elke dag is een stap voorwaarts. Ik heb geleerd dat herstel niet alleen gaat om het elimineren van destructieve gewoonten, maar ook om het creëren van een leven dat gevuld is met zingeving en vreugde.
De weg naar herstel is geen rechte lijn; er zijn bochten en hobbels onderweg. Maar juist die uitdagingen hebben me geholpen te groeien en sterker te worden. Ik heb geleerd om mezelf te vergeven voor mijn verleden en om met compassie naar mezelf te kijken. Elke dag brengt nieuwe kansen om te leren, te groeien en te evolueren.
Terwijl ik terugkijk op deze zes maanden, ben ik dankbaar voor de mensen die mijn pad hebben gekruist – vrienden, familie en medereizigers in herstel. Hun steun en begrip hebben me aangemoedigd om door te gaan, zelfs op de moeilijkste dagen. Ik heb geleerd dat herstel niet alleen een persoonlijke reis is, maar ook een reis die we samen maken.
Dus hier sta ik, zes maanden in herstel, met een hart vol hoop en een verlangen om anderen te inspireren. Mijn reis gaat door, en ik weet dat er nog veel te ontdekken valt. Ik hoop dat mijn verhaal anderen kan laten zien dat er altijd een weg is naar het licht, hoe diep de duisternis ook kan zijn. Ik ben vastberaden om mijn reis voort te zetten, wetende dat elke dag een nieuwe kans is om te groeien, te helen en te stralen.
Dank je wel voor het delen van dit bijzondere moment met mij, en ik kijk uit naar de volgende stappen in mijn reis van herstel en zelfontdekking.Alles tegelijkertijd
Vandaag mocht ik voor de eerste keer mijn 90 dagen muntje ophalen bij de NA meeting hier in de buurt. Zondag was ik precies drie volle maanden clean. Maandag mocht in mijn 90 dagen muntje ophalen bij de CA meeting in de buurt. Het voelde heel speciaal, want nog nooit eerder ben ik zo ver in het programma gekomen; het 12-stappen programma (Minnesota model). Het had dus een feestweek moeten worden, helaas verliepen er toch een paar dingen achter.
het begon fantastisch met een opname in het mooie Heemstede-Aerdenhout bij Huis Leyduin. Ik mocht daar in gesprek met Bram Bakker over verslaving, herstel, mijn angsten, jeugd en de toekomst. Ik ben erg nieuwsgierig naar het eindresultaat. Voor mijn gevoel heb ik alles kunnen zeggen wat ik heb willen zeggen en ik denk dat het een heel mooi gesprek is geworden. Al kan ik maar één iemand over de streep krijgen richting herstel en uit de totale waanzin van verslaving.
Ik ben geen heilige en word momenteel erg getest. Contact verbroken met een aantal familieleden. Zij kozen er voor of ik koos er zelf voor. Ik kan hun gedrag niet veranderen. Ik heb alleen invloed op hoe ik reageer op de situatie. Of het pijn doet? Ja, zeker. maar eigenlijk is familie enkel bloedverwant. Ik kies momenteel mijn eigen veilige, fijne en mooie familie uit. Daarnaast raakte ik op dezelfde dag mijn (droom)baan kwijt. Ik ben te duur via het uitzendbureau en ik was niet snel gegroeid in mijn onzekerheid. Ik kan er veel woorden aan vuil maken, maar het is zo. Ik heb geen wrok. Tegenover niemand, maar op die speciale woensdag leek het alsof mijn hele wereld in aan het storten was.
Inmiddels ben ik een dag verder en heb ik er voor gekozen om deze week niet meer te werken. De 2 weken daarna mocht ik niet meer komen werken door een niet zo tactische reactie uit emotie. Ik heb banden op mogen bouwen met fantastische collega’s en die blijven voor altijd in mijn hart.
Ik had genoeg reden om terug in gebruik te vallen. Ik zal mezelf alweer naar de slijterij rijden, het nummer van mijn dealer bellen, want die vergeet ik helaas nooit meer, maar ik stond op. Borst vooruit. Waar deuren sluiten, gaan uiteindelijk nieuwe open. Ik geniet nu even van de vrijheid en de rust.
Ik ben dankbaar dat ik vandaag langer dan 90 dagen clean mag zijn en juist mag handelen. Ik sta in verbinding met fellows, maar ook vrienden en familie. Ik werk aan de stappen; momenteel stap 2. Ik lees en mediteer. Herstellen van verslaving is een nieuwe, mooie manier van leven geworden.
Mijn eerste stap
Het is alweer even geleden dat ik een blogpost heb geschreven en heb geplaatst. Natuurlijk zat ik wel vol met ideeën de afgelopen weken, maar het lukte me niet om deze ideeën ook daadwerkelijk op papier te zetten, tot vandaag. Ik wil jullie graag meenemen door mijn eerste stap. De twaalf stappen Minnesota Model.
Stap 1 wordt ook wel het fundament genoemd: “We erkenden dat we machteloos stonden tegenover onze verslaving, dat ons leven onhanteerbaar was geworden”.
Niemand geeft graag zijn totale nederlaag toe. We zullen niet snel toegeven dat we machteloos staan tegenover drugs-of alcoholgebruik. Maar uiteindelijk kwam ik ertoe te geloven dat alleen een totale nederlaag in staat was om mijn eerste stap te zetten richting bevrijding en kracht. De aanvaarding van mijn persoonlijke machteloosheid werd uiteindelijk de basis waarop ik een nieuw, gelukkig en zinvol leven kon bouwen. Er komt, binnen het programma, niks van mij terecht als ik niet eerst mijn verwoestende zwakheid en alle gevolgen ervan heb aanvaard. Zolang ik mezelf niet nederig maak, zal mijn nuchterheid, als die al bestaat, zeer onzeker zijn.
Mijn verslaving noemen ze een allergie; aan de ene kant werd ik getroffen door een waanzinnige drang om te drinken of te gebruiken en aan de andere kant door een overgevoeligheid van mijn lichaam die mij uiteindelijk tot zelfvernietiging zal brengen. Het is een statistisch feit dat verslaafden bijna nooit herstellen op eigen kracht.
Door in mijn drank-en drugsverleden te duiken, kon ik aantonen dat mijn drank-en drugsgebruik, jaren voordat ik me realiseerde dat ik de controle verloren had, al niet alleen maar een gewoonte was, maar in feite het begin van een fataal voortschrijdend proces.
Het duurde even voordat ik het 12-stappen programma ook pas echt in de praktijk kon brengen. Ik moest daarvoor echt in de put zitten. Want de elf resterende stappen in de praktijk brengen, betekent het aannemen van een denkwijze en gedragslijn, waarvan vrijwel geen verslaafde die nog drinkt of gebruikt ook maar van zou kunnen dromen. Wie wenst strikt oprecht en verdraagzaam te zijn? Wie wenst zijn fouten te bekennen en de aangerichte schade te herstellen? Wie trekt er zich iets aan van een Hogere Macht, laat staan van gebed en meditatie? Wie wil er tijd en energie opofferen om de boodschap van de twaalf stappen door te geven aan de volgende verslaafde? Nee, de gemiddelde verslaafde, egocentrisch tot en met, bedankt voor dit vooruitzicht, tenzij hij deze dingen moet doen om zelf in leven te blijven.
Vandaag de dag ben ik bereid om alles te doen wat de meedogenloze dwanggedachte van mij wegneemt. Ik ben het 12-stappen programma, mijn sponsor, fellows en fella’s dankbaar dat ik mijn weg heb gevonden binnen de kamers van herstel.
voor het schrijven van deze post heb ik gebruik gemaakt van het boek: 12 stappen & 12 tradities.
