eerlijke post

  • 12 stappen,  eerlijke post

    Alles tegelijkertijd

    geschreven op: 31/05/2023

    Vandaag mocht ik voor de eerste keer mijn 90 dagen muntje ophalen bij de NA meeting hier in de buurt. Zondag was ik precies drie volle maanden clean. Maandag mocht in mijn 90 dagen muntje ophalen bij de CA meeting in de buurt. Het voelde heel speciaal, want nog nooit eerder ben ik zo ver in het programma gekomen; het 12-stappen programma (Minnesota model). Het had dus een feestweek moeten worden, helaas verliepen er toch een paar dingen achter.

    het begon fantastisch met een opname in het mooie Heemstede-Aerdenhout bij Huis Leyduin. Ik mocht daar in gesprek met Bram Bakker over verslaving, herstel, mijn angsten, jeugd en de toekomst. Ik ben erg nieuwsgierig naar het eindresultaat. Voor mijn gevoel heb ik alles kunnen zeggen wat ik heb willen zeggen en ik denk dat het een heel mooi gesprek is geworden. Al kan ik maar één iemand over de streep krijgen richting herstel en uit de totale waanzin van verslaving.

    Ik ben geen heilige en word momenteel erg getest. Contact verbroken met een aantal familieleden. Zij kozen er voor of ik koos er zelf voor. Ik kan hun gedrag niet veranderen. Ik heb alleen invloed op hoe ik reageer op de situatie. Of het pijn doet? Ja, zeker. maar eigenlijk is familie enkel bloedverwant. Ik kies momenteel mijn eigen veilige, fijne en mooie familie uit. Daarnaast raakte ik op dezelfde dag mijn (droom)baan kwijt. Ik ben te duur via het uitzendbureau en ik was niet snel gegroeid in mijn onzekerheid. Ik kan er veel woorden aan vuil maken, maar het is zo. Ik heb geen wrok. Tegenover niemand, maar op die speciale woensdag leek het alsof mijn hele wereld in aan het storten was.

    Inmiddels ben ik een dag verder en heb ik er voor gekozen om deze week niet meer te werken. De 2 weken daarna mocht ik niet meer komen werken door een niet zo tactische reactie uit emotie. Ik heb banden op mogen bouwen met fantastische collega’s en die blijven voor altijd in mijn hart.

    Ik had genoeg reden om terug in gebruik te vallen. Ik zal mezelf alweer naar de slijterij rijden, het nummer van mijn dealer bellen, want die vergeet ik helaas nooit meer, maar ik stond op. Borst vooruit. Waar deuren sluiten, gaan uiteindelijk nieuwe open. Ik geniet nu even van de vrijheid en de rust.

    Ik ben dankbaar dat ik vandaag langer dan 90 dagen clean mag zijn en juist mag handelen. Ik sta in verbinding met fellows, maar ook vrienden en familie. Ik werk aan de stappen; momenteel stap 2. Ik lees en mediteer. Herstellen van verslaving is een nieuwe, mooie manier van leven geworden.

  • eerlijke post

    Overgave

    Ik ben bang.

    Herstellen van een verslaving betekent voor mij overgave. Accepteren dat ik het niet alleen kan en hoef te doen. Dat ik machteloos sta tegenover mijn gedachten die mij leiden naar het middel en machteloos sta tegenover het middel zelf.

    Maar ik wil het nog te graag op wilskracht doen. Ik wil mezelf keer op keer bewijzen. Mezelf bewijzen dat ik wel normaal kan drinken en/of gebruiken. Maar ik weet wat de uitkomst zal zijn zodra ik de eerste tot mij neem. Mijn wilskracht zal het verliezen van de verslaving.

    Ik ga naar meetings, werk met mijn sponsor aan de twaalf stappen, sta in contact met fellows, maar dat is niet genoeg. Ik moet accepteren dat ik machteloos sta. Soms denk ik het kwijt te zijn.

    Ik ben bang voor de gevoelens die ik voel en de gedachtes die ik denk. Gevoelens en gedachtes die ik niet meer kan en wil verdoven, maar het is eng. Eng om te voelen en eng om te denken.

    Verslaving stopt niet wanneer het middel weg is. Het zit in zoveel meer. Ik moet altijd meer en beter van mezelf. Ik kan geen genoegen nemen met minder en het resultaat moet altijd beter zijn dan de vorige keer. Rust durf ik mezelf nauwelijks te gunnen. Ik zit nog altijd in de overtuiging dat stilstaan achteruitgang is.

    Ik vind het lastig om te moeten toegeven dat ik het niet op wilskracht kan, maar aan de andere kant ben ik blij dat ik het niet meer op wilskracht hoef te doen. Ik hoef niet meer boos op mezelf te worden omdat het me weer niet is gelukt; de afspraken die ik elke dag weer met mezelf maakte om te stoppen of te minderen. Ik mag toegeven dat ik machteloos sta. Ik mag mezelf overgeven aan een macht groter dan ik.