Het is alweer even geleden dat ik een blogpost heb geschreven en heb geplaatst. Natuurlijk zat ik wel vol met ideeën de afgelopen weken, maar het lukte me niet om deze ideeën ook daadwerkelijk op papier te zetten, tot vandaag. Ik wil jullie graag meenemen door mijn eerste stap. De twaalf stappen Minnesota Model.

Stap 1 wordt ook wel het fundament genoemd: “We erkenden dat we machteloos stonden tegenover onze verslaving, dat ons leven onhanteerbaar was geworden”.

Niemand geeft graag zijn totale nederlaag toe. We zullen niet snel toegeven dat we machteloos staan tegenover drugs-of alcoholgebruik. Maar uiteindelijk kwam ik ertoe te geloven dat alleen een totale nederlaag in staat was om mijn eerste stap te zetten richting bevrijding en kracht. De aanvaarding van mijn persoonlijke machteloosheid werd uiteindelijk de basis waarop ik een nieuw, gelukkig en zinvol leven kon bouwen. Er komt, binnen het programma, niks van mij terecht als ik niet eerst mijn verwoestende zwakheid en alle gevolgen ervan heb aanvaard. Zolang ik mezelf niet nederig maak, zal mijn nuchterheid, als die al bestaat, zeer onzeker zijn.

Mijn verslaving noemen ze een allergie; aan de ene kant werd ik getroffen door een waanzinnige drang om te drinken of te gebruiken en aan de andere kant door een overgevoeligheid van mijn lichaam die mij uiteindelijk tot zelfvernietiging zal brengen. Het is een statistisch feit dat verslaafden bijna nooit herstellen op eigen kracht.

Door in mijn drank-en drugsverleden te duiken, kon ik aantonen dat mijn drank-en drugsgebruik, jaren voordat ik me realiseerde dat ik de controle verloren had, al niet alleen maar een gewoonte was, maar in feite het begin van een fataal voortschrijdend proces.

Het duurde even voordat ik het 12-stappen programma ook pas echt in de praktijk kon brengen. Ik moest daarvoor echt in de put zitten. Want de elf resterende stappen in de praktijk brengen, betekent het aannemen van een denkwijze en gedragslijn, waarvan vrijwel geen verslaafde die nog drinkt of gebruikt ook maar van zou kunnen dromen. Wie wenst strikt oprecht en verdraagzaam te zijn? Wie wenst zijn fouten te bekennen en de aangerichte schade te herstellen? Wie trekt er zich iets aan van een Hogere Macht, laat staan van gebed en meditatie? Wie wil er tijd en energie opofferen om de boodschap van de twaalf stappen door te geven aan de volgende verslaafde? Nee, de gemiddelde verslaafde, egocentrisch tot en met, bedankt voor dit vooruitzicht, tenzij hij deze dingen moet doen om zelf in leven te blijven.

Vandaag de dag ben ik bereid om alles te doen wat de meedogenloze dwanggedachte van mij wegneemt. Ik ben het 12-stappen programma, mijn sponsor, fellows en fella’s dankbaar dat ik mijn weg heb gevonden binnen de kamers van herstel.

voor het schrijven van deze post heb ik gebruik gemaakt van het boek: 12 stappen & 12 tradities.