Na 9 maanden van herwonnen nuchterheid, viel ik helaas terug in september 2023. Het voelde als een abrupte val in een donker dal, waarin ik geen uitweg leek te kunnen vinden. De terugval duurde geen dag, maar strekte zich uit over uren, dagen, weken en uiteindelijk maanden. Het waren moeilijke tijden, waarin ik me eenzaam en verdrietig voelde.

Maar vandaag kan ik met trots zeggen dat ik 30 dagen, een volledige maand, terug nuchter ben. Het was geen gemakkelijke weg, maar het was een weg die ik met vastberadenheid heb bewandeld. En hoewel ik nu weer op het pad van herstel ben, zal ik niet overmoedig worden. Ik blijf nederig en dankbaar voor de steun die ik heb ontvangen.

De terugvallen waren verschrikkelijk verdrietig en eenzaam. Ze dreven me tot totale wanhoop en doofden ieder lichtje van hoop dat ik had. Maar langzaamaan kan ik weer genieten van het leven. Ik sta op met herstel en ga ermee naar bed. Ik voel me weer thuis en goed genoeg om activiteiten te ondernemen met vrienden. En wanneer ik in de spiegel kijk, zie ik mijn oprechte lach terug.

Deze reis van herstel heeft me geleerd dat het oké is om af en toe te struikelen, zolang we maar blijven opstaan en verder gaan. Het heeft me geleerd dat ik sterker ben dan ik dacht, en dat ik altijd de kracht heb om mijn leven in eigen handen te nemen. Mijn terugval was een les, een herinnering aan mijn eigen kwetsbaarheid, maar ook aan mijn veerkracht.

Ik deel dit verhaal niet om medelijden te wekken, maar om anderen te inspireren. Herstel is mogelijk, zelfs na een terugval. Het vergt moed, doorzettingsvermogen en de bereidheid om hulp te accepteren. Maar het is het allemaal waard. Want aan het einde van de dag is er niets waardevoller dan het gevoel van vrijheid dat gepaard gaat met herwonnen nuchterheid.

Laten we samen opstaan, onze handen reiken naar elkaar, en de weg van herstel bewandelen. Want samen zijn we sterker dan welke terugval dan ook.

Veel liefs