Herstel
Terugval en Herstel: Een Persoonlijk Verhaal
Na 9 maanden van herwonnen nuchterheid, viel ik helaas terug in september 2023. Het voelde als een abrupte val in een donker dal, waarin ik geen uitweg leek te kunnen vinden. De terugval duurde geen dag, maar strekte zich uit over uren, dagen, weken en uiteindelijk maanden. Het waren moeilijke tijden, waarin ik me eenzaam en verdrietig voelde.
Maar vandaag kan ik met trots zeggen dat ik 30 dagen, een volledige maand, terug nuchter ben. Het was geen gemakkelijke weg, maar het was een weg die ik met vastberadenheid heb bewandeld. En hoewel ik nu weer op het pad van herstel ben, zal ik niet overmoedig worden. Ik blijf nederig en dankbaar voor de steun die ik heb ontvangen.
De terugvallen waren verschrikkelijk verdrietig en eenzaam. Ze dreven me tot totale wanhoop en doofden ieder lichtje van hoop dat ik had. Maar langzaamaan kan ik weer genieten van het leven. Ik sta op met herstel en ga ermee naar bed. Ik voel me weer thuis en goed genoeg om activiteiten te ondernemen met vrienden. En wanneer ik in de spiegel kijk, zie ik mijn oprechte lach terug.
Deze reis van herstel heeft me geleerd dat het oké is om af en toe te struikelen, zolang we maar blijven opstaan en verder gaan. Het heeft me geleerd dat ik sterker ben dan ik dacht, en dat ik altijd de kracht heb om mijn leven in eigen handen te nemen. Mijn terugval was een les, een herinnering aan mijn eigen kwetsbaarheid, maar ook aan mijn veerkracht.
Ik deel dit verhaal niet om medelijden te wekken, maar om anderen te inspireren. Herstel is mogelijk, zelfs na een terugval. Het vergt moed, doorzettingsvermogen en de bereidheid om hulp te accepteren. Maar het is het allemaal waard. Want aan het einde van de dag is er niets waardevoller dan het gevoel van vrijheid dat gepaard gaat met herwonnen nuchterheid.
Laten we samen opstaan, onze handen reiken naar elkaar, en de weg van herstel bewandelen. Want samen zijn we sterker dan welke terugval dan ook.
Veel liefs
Een zonsondergang om nooit te vergeten
Wat een onvergetelijke vierdaagse reis was het naar Vlissingen! 😍 Oorspronkelijk gepland als een driedaags uitje, maar ik kon het niet weerstaan om er nog een vierde dag aan vast te knopen. De dagen waren gevuld met rustgevende wandelingen langs het kalme water, het ontdekken van schatten in de lokale winkeltjes en het verkennen van schilderachtige stadjes en dorpen. Voor mij vertegenwoordigen de zee, de wind en de natuur een hogere macht, een bron van rust en inspiratie.
Maar gisterenavond, toen ik met de bus naar Zoutelande reisde, was het bewolkt. Mijn stemming daalde tot het nulpunt. Ik begon te twijfelen aan mijn geloof in die hogere macht, en voelde me alleen en bedroefd. Ik kon nauwelijks mijn tranen bedwingen terwijl ik mijn hoofd in mijn handen wilde laten zakken. Maar toen, op het meest onverwachte moment, brak de lucht open en verscheen een van de meest adembenemende zonsondergangen die ik ooit heb gezien.
Staand in verbijstering en met tranen van vreugde in mijn ogen, voelde ik me plotseling niet meer alleen. Het was alsof een warme arm om me heen werd geslagen, als een teken dat het leven vol schoonheid is en dat het altijd goed is om hulp te vragen. Het was een herinnering dat zelfs in de donkerste momenten, er altijd licht aan de horizon schijnt.
De ervaring heeft me geleerd dat soms de mooiste momenten volgen op de moeilijkste tijden. Het was een waardevolle les in het vinden van hoop te midden van tegenspoed.
De verwoestende impact van designer drugs: Een persoonlijk relaas
Als voormalig verslaafde in herstel voel ik me geroepen om mijn ervaringen te delen en anderen te waarschuwen voor de verleidelijke val van designer drugs, zoals “miauw miauw” (4-mmc, 3-mmc, en 2-mmc) en hun varianten. Deze chemische substituten, die vaak gemakkelijk verkrijgbaar zijn op internet, hebben een verwoestende impact gehad op mijn leven en dat van velen om mij heen.
Het begon allemaal met een enkele dosis, een moment van euforie dat me deed verlangen naar meer. Met elke inname voelde ik me krachtiger, zelfverzekerder, en meer in controle van mijn emoties. Maar deze illusie van controle was slechts van korte duur.
Het was alsof ik verliefd werd op het middel, verblind door de belofte van ontsnapping aan mijn dagelijkse problemen en zorgen. Ik voelde me opgewekt, energiek, en vol leven. Maar naarmate mijn gebruik toenam, begon de keerzijde van de medaille zich te manifesteren.
Ik raakte verstrikt in een vicieuze cyclus van gebruik en verlangen, waarbij ik mijn behoeften en verlangens negeerde ten koste van mijn eigen gezondheid en welzijn. Het eten werd een lastige taak, en mijn sociale leven werd gereduceerd tot eenzaamheid in mijn kamer of verstopt in een afgelegen parkje.
Wat begon als een goedkope en toegankelijke manier om te ontsnappen aan de realiteit, veranderde al snel in een allesverslindende behoefte. Zelfs na periodes van onthouding en herstel, vond ik mezelf terugvallen in de greep van de drug, elke keer met desastreuze gevolgen.
Het was niet alleen de fysieke en mentale tol die ik betaalde voor mijn verslaving, maar ook de sociale en psychologische consequenties die mijn leven volledig ontwrichtten. Vrienden werden vreemden, familieleden distantieerden zich, en ik voelde me steeds meer geïsoleerd en alleen.
Maar het meest verontrustende aspect van alles is dat deze drugs nog steeds gemakkelijk verkrijgbaar zijn, zelfs nadat sommige varianten verboden zijn verklaard. Door slimme trucs en chemische aanpassingen weten fabrikanten de wet te omzeilen en hun verwoestende producten op de markt te brengen, met desastreuze gevolgen voor degenen die er vatbaar voor zijn.
Het is schokkend om te zien hoe deze drugs worden gepromoot en verspreid, vaak gericht op kwetsbare groepen zoals jongeren. Van kleurrijke flyers tot cryptische berichten in code, de verleiding ligt op de loer op straten en scholen, klaar om nieuwe slachtoffers te maken in hun meedogenloze greep.
Als voormalig slachtoffer van deze verleiding, ben ik vastbesloten om anderen te waarschuwen voor de gevaren van designer drugs en de vernietigende impact die ze kunnen hebben op levens en gemeenschappen. Het is tijd voor actie, voor bewustwording en voor bescherming van degenen die het meest kwetsbaar zijn voor de verleidingen van de straat.
Laat mijn verhaal een waarschuwing zijn voor iedereen die overweegt de weg van de designer drugs in te slaan. De prijs is hoog, en de tol is onverbiddelijk. Kies voor het leven, kies voor gezondheid, en kies voor een toekomst vrij van de greep van de drugs.
Samen kunnen we een einde maken aan de verwoesting veroorzaakt door designer drugs en een betere toekomst creëren voor onszelf en voor de generaties die nog komen. Maar het begint allemaal met de erkenning van het probleem en de moed om actie te ondernemen.
Laten we samen strijden voor een wereld vrij van drugsverslaving en de pijn en het verdriet die het met zich meebrengt. De tijd om te handelen is nu, en ik ben vastbesloten om mijn stem te laten horen in deze strijd voor een betere toekomst.
Thuiskomen aan de Zeeuwse Kust
Het is een tijdje stil geweest sinds mijn laatste woorden de wereld in gingen. Zes dagen geleden begon ik aan een reis naar herstel, nadat een heftige terugval bijna mijn familie en vooral mezelf kostte. De afgelopen dagen waren een strijd om te overleven, een zoektocht naar de betekenis van leven. Maar vanavond, aan de Zeeuwse kust, voelde ik mezelf weer even vrij, vrolijk en onoverwinnelijk.
Roosendaal, mijn thuisbasis, lijkt soms verstikkend dichtbij. Het is makkelijk te vergeten hoeveel kracht en rust de zee me kan brengen. Dus besloot ik vanavond de trein te pakken, richting Vlissingen. De wandeling naar de boulevard voerde me door de duisternis, de zee wild en ontembaar. Hoge golven braken met kracht, en ik genoot van het geluid van de branding en de zilte geur van de zee.
Mijn koptelefoon vulde mijn oren met muziek, en ik zong luidkeels mee, als een bevrijdende melodie voor mijn ziel. Ik rende langs het water, voelde de frisse wind op mijn gezicht en het zand onder mijn voeten. Voor het eerst sinds maanden voelde ik me weer goed. Het was alsof de zee mijn innerlijke stormen wegspoelde en me hernieuwde energie gaf.
Wat had ik dit gemist. Het gevoel van vrijheid, de connectie met de elementen. De Zeeuwse kust, ruw en tegelijkertijd rustgevend, bood me een moment van verademing. Het was alsof de zee me omarmde en zei: “Welkom thuis.”
Ik besluit dat dit geen eenmalig uitje moet zijn. Ik ga vaker naar de zee. Niet als een vlucht, maar als een herinnering aan mijn eigen veerkracht. De kracht van de golven herinnert me eraan dat het leven, net als de zee, soms wild en onvoorspelbaar is, maar dat er ook schoonheid schuilt in de golven die komen en gaan. De Zeeuwse kust is nu mijn toevluchtsoord, mijn heiligdom van herstel. En elke keer dat ik hier ben, zal ik zingen met de zee, mijn eigen melodie van hoop en vernieuwing.
Uit de Schaduwen: Mijn Reis naar Herstel
Ik schreef gisteren een stukje van mij af en dat wil ik graag alsnog met jullie delen omdat het ook weer even geleden is dat ik wat heb geschreven en geplaatst.
Het begon als een schimmige schaduw in mijn leven, iets onschuldigs dat langzaam groeide en mijn dagen begon te beheersen. Op school was het een manier om de stress te ontwijken, een vluchtige ontsnapping uit de eindeloze stroom van verwachtingen en verplichtingen. Een glas hier, een pil daar – het voelde als een geheime wereld waarin ik tijdelijk kon verdwijnen.
Maar wat begon als een onschuldige ontsnapping, veranderde geleidelijk in iets dat ik niet meer onder controle had. Het begon mijn functioneren te beïnvloeden. Op school kon ik me niet meer concentreren, mijn cijfers kelderden en de afstand tussen mijn klasgenoten en mij groeide met de dag. Het voelde alsof ik gevangen zat in een neerwaartse spiraal waar ik geen grip op kreeg.
Toen ik de schoolbanken achter me liet en een baan vond, dacht ik dat dit een nieuwe start zou zijn. Maar mijn demonen reisden met me mee. Op het werk kon ik mijn focus niet behouden, en mijn prestaties leden eronder. Collega’s begonnen afstand te nemen; ik was niet meer de Janneke die ze kenden.
Ik raakte mensen om me heen kwijt, niet alleen door mijn gedrag, maar ook door mijn eigen keuze om me te isoleren. Het voelde veiliger om alleen te zijn dan om geconfronteerd te worden met de realiteit van mijn situatie. De eenzaamheid groeide naarmate ik mezelf steeds meer afsloot van de wereld om me heen.
Elke dag voelde als een strijd, een gevecht tegen iets waarvan ik wist dat het me langzaam consumeerde. Maar op een dag, omringd door de stilte van mijn afzondering, besefte ik dat ik niet langer wilde leven in de schaduwen van mijn verslaving. Het was tijd om uit die duisternis te stappen en het licht van herstel te omarmen.
De weg naar herstel is hobbelig en vol uitdagingen, maar ik ben begonnen met stappen te zetten. Ik zoek naar steun, praat met mensen die begrijpen wat ik doormaak en werk aan het terugvinden van mezelf, stap voor stap. Het is een reis naar genezing en herontdekking, maar ik weet dat ik niet alleen ben. Er is hoop en kracht in het verlangen naar een leven vrij van verslaving.
Zes Maanden in Herstel: Mijn Reis van Duisternis naar Licht
Zes maanden geleden begon ik aan een reis die mijn leven voorgoed zou veranderen. Een reis van herstel van een strijd die mijn ziel gevangen hield, een gevecht tegen de ketenen van alcohol, drugs en opiaten. Vandaag vier ik een mijlpaal diep vanuit mijn hart – zes maanden van herstel, zes maanden van vernieuwing, en zes maanden van de ontdekking van mijn ware zelf.
In de donkerste dagen van mijn verslaving, voelde ik me verloren en gevangen in een neerwaartse spiraal. Maar ik koos voor verandering, voor herstel, en dat was de eerste stap naar het licht. Gedurende deze zes maanden heb ik momenten van vreugde en pijn gekend, van doorzettingsvermogen en kwetsbaarheid. Maar bovenal heb ik geleerd wat het betekent om werkelijk in het moment te leven.
Mijn herstelverhaal is niet alleen een persoonlijke triomf, maar ook een boodschap van hoop voor anderen die worstelen. Ik heb ontdekt dat het delen van mijn reis, mijn overwinningen en uitdagingen, anderen kan inspireren om de kracht in zichzelf te vinden. De mogelijkheid om mijn boodschap uit te dragen via podcasts en interviews voor kranten heeft me de kans gegeven om mijn ervaringen te delen en een positieve impact te maken.
Onderweg heb ik veel bijzondere momenten mogen beleven die ik me altijd zal herinneren. Van het overwinnen van verleidingen tot het ontdekken van nieuwe manieren om met emoties om te gaan, elke dag is een stap voorwaarts. Ik heb geleerd dat herstel niet alleen gaat om het elimineren van destructieve gewoonten, maar ook om het creëren van een leven dat gevuld is met zingeving en vreugde.
De weg naar herstel is geen rechte lijn; er zijn bochten en hobbels onderweg. Maar juist die uitdagingen hebben me geholpen te groeien en sterker te worden. Ik heb geleerd om mezelf te vergeven voor mijn verleden en om met compassie naar mezelf te kijken. Elke dag brengt nieuwe kansen om te leren, te groeien en te evolueren.
Terwijl ik terugkijk op deze zes maanden, ben ik dankbaar voor de mensen die mijn pad hebben gekruist – vrienden, familie en medereizigers in herstel. Hun steun en begrip hebben me aangemoedigd om door te gaan, zelfs op de moeilijkste dagen. Ik heb geleerd dat herstel niet alleen een persoonlijke reis is, maar ook een reis die we samen maken.
Dus hier sta ik, zes maanden in herstel, met een hart vol hoop en een verlangen om anderen te inspireren. Mijn reis gaat door, en ik weet dat er nog veel te ontdekken valt. Ik hoop dat mijn verhaal anderen kan laten zien dat er altijd een weg is naar het licht, hoe diep de duisternis ook kan zijn. Ik ben vastberaden om mijn reis voort te zetten, wetende dat elke dag een nieuwe kans is om te groeien, te helen en te stralen.
Dank je wel voor het delen van dit bijzondere moment met mij, en ik kijk uit naar de volgende stappen in mijn reis van herstel en zelfontdekking.Nu
“Een jaar geleden viel ik terug in de greep van verslaving, na meer dan drie maanden herstel. Die tijd markeerde een turbulente periode, met opnames, politie en ambulances. Vandaag kan ik met trots zeggen dat ik mijn herstel opnieuw heb vormgegeven.
Bijna zes maanden lang ben ik nu vrij van alle geestverruimende en stemmingsveranderende middelen. Tijdens dit pad ben ik een paar keer flink gevallen, voordat ik besefte dat ik alleen voor mezelf kon herstellen, niet voor anderen. Op 28 februari besloot ik vroeg in de ochtend dat het genoeg was geweest. Na talloze pogingen en de emotionele tol die mijn geliefden moesten dragen, koos ik ervoor om mijn herstel met volle toewijding aan te gaan.
Vandaag ben ik een dankbare herstellende verslaafde en ik ben verbaasd over hoeveel er kan veranderen in slechts één half jaar. Een jaar geleden zat ik lusteloos thuis, zonder hoop, moed of vertrouwen. Tegenwoordig werk ik hard; deze week zelfs 46 uur. Daarnaast volg ik een studie en omarm ik dagelijks de stappen van het twaalf stappen programma. Ik bezoek bijeenkomsten, ontmoet inspirerende mensen die aan een paar woorden genoeg hebben, en leer elke dag weer bij.
Mijn reis is er een van groei, doorzettingsvermogen en zelfontdekking. Ik deel dit niet om op te scheppen, maar om te laten zien dat verandering mogelijk is. Voor iedereen die worstelt: onthoud dat je niet alleen bent. Er is hoop, er is kracht en er is een weg naar herstel. 🌱❤️ #HerstelReis #BijnaEenHalfJaarSterk”
Gebruikersdromen: De Kracht van Verbeelding in het Gezicht van Verslaving
In het schijnbaar eindeloze gevecht tegen verslaving, kunnen gebruikersdromen een unieke bron van hoop en veerkracht zijn. Deze dromen zijn niet de surrealistische beelden die we in onze slaap ervaren, maar eerder de krachtige visioenen van een beter leven die ontstaan in de harten van mensen die verslaving ervaren. In deze blog willen we de waarde van gebruikersdromen verkennen en begrijpen hoe ze een transformerende rol kunnen spelen in het herstelproces.
Het verlangen naar verandering begint vaak met een droom, een diepe innerlijke wens om te ontsnappen aan de greep van verslaving en een nieuw pad te bewandelen. Gebruikersdromen fungeren als kompas in donkere tijden en bieden een visie van hoop en herstel. Ze kunnen variëren van kleine dagelijkse doelen tot grotere levensaspiraties, zoals het hervinden van een gezonde levensstijl, het herstellen van beschadigde relaties of het nastreven van een nieuwe passie.
Een gebruikersdroom kan dienen als een krachtig hulpmiddel bij het stellen van doelen en het nemen van positieve stappen in de richting van herstel. Het helpt mensen om zich te richten op wat ze willen bereiken in plaats van te worden verlamd door wat ze achter zich willen laten. Het motiveert hen om door te zetten, zelfs als het pad naar herstel hobbelig is en bezaaid met uitdagingen.
Daarnaast fungeren gebruikersdromen als een bron van inspiratie en empowerment. Ze herinneren mensen eraan dat ze meer zijn dan hun verslaving en dat ze het vermogen hebben om hun leven te veranderen. Ze bieden hoop op een betere toekomst en moedigen mensen aan om hun eigen levensverhaal te herschrijven.
Maar gebruikersdromen zijn meer dan alleen wensen en verlangens; ze kunnen ook een blauwdruk zijn voor actie. Het visualiseren van een leven zonder verslaving kan een krachtige stimulans zijn om concrete stappen te zetten in de richting van herstel. Het helpt mensen om bewuste keuzes te maken die in lijn zijn met hun dromen en doelen.
Toch moeten we erkennen dat het pad naar herstel vaak met hobbels gepaard gaat en dat het verwezenlijken van gebruikersdromen niet altijd eenvoudig is. Terugval en teleurstelling zijn natuurlijke onderdelen van het herstelproces. Desondanks zijn gebruikersdromen veerkrachtig en weerbaar. Ze dienen als een kompas dat ons altijd de weg naar voren wijst, zelfs als we even verdwaald lijken te zijn.
Om gebruikersdromen te omarmen en te cultiveren, is het essentieel om te geloven in de mogelijkheid van verandering en herstel. We moeten onszelf toestaan te dromen en ons te verbinden met de kracht van verbeelding. Daarnaast is het delen van onze dromen met gelijkgestemde mensen en ondersteunende gemeenschappen een belangrijke stap in de richting van herstel.
In conclusie, gebruikersdromen zijn de vonk van hoop die de kracht van verandering in zich draagt. Ze zijn de brandstof voor een leven van herstel en vervulling. Laten we onze dromen omarmen en onze verbeelding de vrije loop laten, want het is in die dromen dat we de weg naar herstel vinden.
Met de kracht van gebruikersdromen kunnen we nieuwe horizonten verkennen en een leven creëren dat vrij is van de ketenen van verslaving. Dromen geven ons vleugels, en het is tijd om die vleugels te gebruiken om boven verslaving uit te stijgen en onze eigen weg naar herstel te vinden.
De muurfase van herstel: Een tijdelijke strijd met blijvende kracht.
Introductie: In het proces van herstel van verslaving zijn er verschillende fasen die een persoon doormaakt. Eén van de meest uitdagende fasen is de zogenaamde “muurfase”. Deze fase wordt gekenmerkt door een gevoel van stagnatie, frustratie en weerstand. Het lijkt alsof je vastzit en geen vooruitgang boekt, maar in werkelijkheid is de muurfase een essentieel onderdeel van het herstelproces. In dit blogbericht zullen we dieper ingaan op de muurfase, wat het betekent en hoe je erdoorheen kunt navigeren.
- Definitie van de Muurfase: De muurfase is een periode in het herstel van verslaving waarin iemand geconfronteerd wordt met interne en externe obstakels die de vooruitgang belemmeren. Het kan een gevoel van stagnatie, onzekerheid en twijfel veroorzaken. Het is belangrijk om te begrijpen dat deze fase normaal en vaak onvermijdelijk is in het herstelproces.
2. kenmerken van de muurfase
- Emotionele uitdagingen: Tijdens de muurfase kunnen gevoelens van frustratie, boosheid, verdriet en angst naar boven komen. Het kan moeilijk zijn om met deze emoties om te gaan en ze kunnen de motivatie om verder te gaan beïnvloeden.
- Zelfreflectie en confrontatie: De muurfase dwingt iemand om diep in zichzelf te kijken en confrontaties aan te gaan met de onderliggende oorzaken van verslaving. Dit kan emotioneel en mentaal veeleisend zijn, maar het is ook een kans voor groei en zelfontdekking.
- Verandering van perspectief: Tijdens de muurfase kunnen eerdere overtuigingen en patronen ter discussie worden gesteld. Het kan leiden tot een heroverweging van waarden, doelen en identiteit.
- Navigeren door de Muurfase:
- Accepteer de fase: Het is belangrijk om de muurfase te accepteren als een normaal onderdeel van het herstelproces. Het kan een teken zijn van groei en verandering.
- Ondersteuning zoeken: Zoek steun bij mensen die je begrijpen en steunen in je herstelproces, zoals familieleden, vrienden, therapeuten of steungroepen. Praat openlijk over je gevoelens en uitdagingen.
- Zelfzorg: Besteed extra aandacht aan zelfzorg tijdens de muurfase. Dit kan onder andere betekenen dat je voldoende rust neemt, gezond eet, regelmatig beweegt en ontspanningsoefeningen doet.
- Hulpbronnen gebruiken: Maak gebruik van therapeutische hulpmiddelen en technieken, zoals cognitieve gedragstherapie, meditatie, mindfulness of creatieve expressie. Deze kunnen helpen bij het omgaan met de obstakels en het bevorderen van persoonlijke groei.
- Het doorbreken van de Muurfase:
- Zelfreflectie en inzicht: Gebruik de muurfase als een periode van zelfreflectie en zoek naar inzicht in jezelf en je herstelproces. Identificeer patronen, overtuigingen en gedragingen die je tegenhouden en werk eraan om ze te veranderen.
- Doelen stellen: Stel realistische en haalbare doelen voor jezelf tijdens de muurfase. Het behalen van kleine mijlpalen kan een gevoel van vooruitgang en voldoening geven.
- Geduld en doorzettingsvermogen: Blijf geduldig en geef niet op. De muurfase kan lang duren, maar met doorzettingsvermogen en veerkracht kun je er doorheen breken.
Conclusie: De muurfase in het herstel van verslaving is een uitdagende periode waarin iemand geconfronteerd wordt met obstakels en weerstand. Het is belangrijk om te beseffen dat deze fase normaal en onvermijdelijk is in het herstelproces. Door de muurfase te accepteren, ondersteuning te zoeken, zelfzorg toe te passen en geduldig te blijven, kun je uiteindelijk doorbreken en verder gaan op je herstelreis. De muurfase is een tijdelijke strijd, maar met blijvende kracht kun je je herstelproces voortzetten en een gezonder en vervullend leven leiden.
Toekomst
Allereerst wil ik jullie, mijn lezers bedanken voor alle positieve, helpende en mooie reacties op mijn voorgaande berichten. Vandaag heb ik dankzij een opdracht voor de opleiding ervaringsdeskundige die ik momenteel volg via Laudius mogen nadenken over de toekomst. Dat wil ik niet, want ik leef alleen voor vandaag en de toekomst is me te “onhelder”
Toch deed ik het. Ik begon met typen en al vrij snel had ik de juiste woorden op papier. Ik wil mijn toekomst plannen ook graag met jullie delen. Ik hoop dat er iets van deze plannen uit mag komen.
In een wereld waar verslaving een steeds groter probleem wordt, geloof ik dat we een verandering kunnen bewerkstellingen door middel van voorlichting, begeleiding en het delen van persoonlijke ervaringen. Mijn passie ligt in het helpen jongeren die worstelen met verslaving en het empoweren van ouders en docenten om de juiste ondersteuning te bieden. Ik wil mijn eigen ervaringen in de verslavingszorg gebruiken om anderen te inspireren en hen de tools te geven die ze nodig hebben om te herstellen en een positieve toekomst op te bouwen.
Het begon allemaal met mijn eigen reis naar herstel. Ik heb persoonlijk de pijn en de verwoesting ervaren die verslaving met zich meebrengt. Maar te midden van de duisternis vond ik een sprankje hoop: de kracht van ervaringsdeskundigheid. Door naar de verhalen van anderen te luisteren, ontdekte ik dat ik niet alleen stond in mijn strijd en dat herstel mogelijk was. Deze ervaring inspireerde me om anderen te helpen door mijn eigen verhaal te delen.
Ik geloof sterk in de kracht van preventie en vroegtijdige interventie. Daarom wil ik mij richten op jongeren, die vaak kwetsbaar zijn voor de verleidingen en risico’s van verslaving. Ik wil naar scholen gaan en voorlichtingen geven over wat verslaving echt is, welke vormen het kan aannemen en hoe verslaving het leven van mensen beïnvloedt. Ik wil hen bewust maken van de waarschuwingssignalen en hen helpen om de juiste keuzes te maken.
Maar mijn doel gaat verder dan alleen voorlichtingen geven. Ik wil ook actief betrokken zijn bij het begeleiden van jongeren die al met verslaving te maken hebben. Ik wil een veilige en ondersteunende omgeving bieden waarin ze hun verhaal kunnen delen en begrepen worden. Door mijn eigen ervaringen kan ik een bron van hoop en inspiratie zijn, en ik wil hen laten zien dat er altijd een weg is naar herstel en een gezond leven.
Maar ik besef me ook dat verslaving niet alleen het individu treft, maar ook degenen om hen heen. Daarom wil ik mijn kennis en ervaring ook delen met ouders en docenten. Ik wil hen de tools leren geven om verslaving te herkennen, effectieve communicatiestrategieën te ontwikkelen en de juiste ondersteuning te bieden aan diegenen die ze liefhebben. Samen kunnen we een verschil maken en de cyclus van verslaving doorbreken.
Mijn reis in de verslavingszorg is er een van persoonlijke groei, veerkracht en hoop. Door mijn eigen ervaringen te omarmen en ze om te zetten in een kracht, kan ik anderen helpen.
voor cursusinformatie: https://www.laudius.nl/cursus/ervaringsdeskundige
