Tijd voor verandering
Vandaag ben ik 38 dagen clean en sober van alle middelen en wat voelt het goed om iedere ochtend weer op te staan en aan de dag te beginnen. Ik heb geen katers meer en geen slapeloze nachten van overmatig drugsgebruik. Sta niet meer duf en misselijk op van de medicatie. Ook weet ik nog wat ik de dag daarvoor heb gedaan en heb gezegd tot in de details. Het heeft zoveel voordelen hè.
Maar soms overvalt mij het gevoel van totale wanhoop. Dat weet ik even niet zo goed wat ik met mezelf moet. Voel ik angst voor de toekomst die onzeker is. Vraag ik me af of ik het wel kan volhouden op deze manier. Het is allemaal nog zo pril en kwetsbaar. Ik weet uit ervaring hoe snel en makkelijk een terugval plaats kan vinden. Hoe makkelijk het is om terug te vallen in oud gedrag en gebruik.
Momenteel wil ik vermijden. Ik ga contact uit de weg. Bel niet meer met fellows en zie er tegenop om naar (online) meetings te gaan. Lees geen tot nauwelijks literatuur. Ik ervaar meer zucht dan ooit en de euforie van het clean en sober zijn begint er een beetje vanaf te vallen. De dagen beginnen terug een sleur te worden. Tijd voor verandering dus.
Binnenkort start ik met een intensieve deeltijdbehandeling. Hier krijg ik onder andere schema-therapie en terugvalpreventie. Dit zal drie dagen per week zijn. Ik hoop dat ik me volledig op mezelf kan focussen tijdens deze behandeling. Maar vooral dat het me dat gaat opleveren wat ik hoop. Ik hoop dat ik na deze behandeling het leven weer met beide handen aan durf te grijpen om mijn doelen en dromen te bereiken. Keuzes durven maken, risico’s durven nemen, mezelf zijn en mijn gevoelens durven en kunnen uiten.
Het werkt als je eraan werkt.
Eerste fysieke CA Meeting
Eenzaam
Dit vind je misschien ook leuk
De muurfase van herstel: Een tijdelijke strijd met blijvende kracht.
Toekomst
11 reacties
Manfred Buijs
Lieve Janneke, we kennen mekaar van twitter en via de whatsapp ( ben Manfred) wat jij ervaart nu is vrij normaal hoor, je heb je eerste tijdje clean zijn achter de rug en een beetje structuur terug, hierin hoort ook dat de duivel af en toe aan je trekt met zucht, weet dat zulke momenten nooit langer als enkele minuten duren, hooguit 15 als je eerlijk ben. Weet je dit te doorstaan en te veranderen ga je echt stappen zetten, ook komt er een hele spannende tijd aan met je therapie, dat roept ook zucht en spanning op, normaal dit, hou vol
Janneke
Klopt, de momenten van zucht zijn vaak niet langer dan 15 minuten aanwezig. Al kan ik er soms wel lang in blijven hangen of komt het vaak terug op een dag. Maar dat is eigenlijk alleen wanneer ik geen afleiding zoek of het voor mezelf houd.
Monique
Je kunt het.
Met de juiste hulp, behandelingen en de juiste motivatie kom jij hier door heen.
Je zult over bergen gaan en door diepe dalen maar je weet waar je het voor doet.
The road is long, it won’t be easy..but you wil survive
Liesbeth
Allereerst wat een prachtige foto neem aan dat je je nu zo voelt , ik bewonder je hoe je je innerlijke strijd behoefte aan zucht omschrijft, ik bewonder je dat je Nu luistert naar dat stemmetje ergens niet doen volhouden Nu
* en inderdaad lieve Janneke hou volhor moeilijk is er zullen vaak diepe dalen nog volgen maar weet dat de mooie monenten gevoel prachtige natuur reizen dromen naken nu weer op je pad komen je gaat de echte liefde van hele kkeine dingetjes weer voelen en ik weet dat je het kan je heel veel sterkte en succes volhouden nu ❤️🙏🍀🤙🥰❤️
Auke
Herkenbaar Janneke, anders kon iedereen wel ff afkicken in een week. Je blijft analyseren en nadenken over je gevoelens. Is goed, houdt je scherp. Blijf ook delen en steun zoeken. Denk dat met de deeltijd behandeling je wat meer tools krijgt om de dagen positiever te ervaren. Want dat zijn ze. Je verslaving beheerst nu nog teveel je geest, daardoor ervaar je de leuke dingen die er zijn niet. Gaat helemaal goed komen. Ik ben volgend jaar 30 jaar clean en heb een pracht leven zonder het gif. Op naar ruimte in je hoofd om de goede dingen in je leven te ervaren en te beleven.
Groet
Auke en support teams
Janneke
Lieve Auke en support teams!
Ik wist helemaal niet dat jij ook in herstel bent en al zo lang clean bent van de middelen. Dankjewel voor je openheid en de steun die ik iedere dag van je mag ontvangen!
Martin
Uhm hoe lang ben je clean? Oh al 38 dagen.. ja nee dan moet je alles al weer kunnen..
Luister voor een verslaafde is elke dag clean een wonder. Vooral in het begin.. ligt ook beetje aan voor geschiedenis.. en het begin is voor iedereen anders.. daar bedoel ik mee voor 1 is het begin een jaar anderen 2 a 3 jaar..
Het eerste jaar was mijn opdracht clean opstaan en clean naar bed gaan dan was mijn dag geslaagd.
En deed ik meer die dag bv beantwoorde een vraag in het stappen boek of belde een fellow etc dan was dat meegenomen.
Clean blijven stond en staat altijd op 1 bij mij.. nu kan ik al meer doen.. sponzie stappen werken fellows bellen service doen literatuur lezen etc etc..
Dus wees niet te hard voor je zelf op dat gebied.. clean blijven is al moeilijk genoeg..
Wens je toch een krachtige dag en tot snel..
Michael de vries
Janneke, je kunt het ook al is het soms moeilijk je doet het goed ga zo door ben trots op je
Henk
Janneke
Juist op weg naar herstel zal de zucht enorm trekken en gebruik maken van bepaalde leemtes in je dagelijkse leven om daarin te springen en je te roepen. Daarom is de drie dagen therapie etc belangrijk, want het geeft houvast en structuur, net als de meetings. En dat heb je nodig om de roep te weerstaan!
Je hebt al eerder laten zien dat het kan! En nu heb je nog meer gereedschap tot je beschikking om de weg te bewandelen. Heel veel succes! Blijf vooral zoeken naar jezelf!
Marcel
Ik typte eerste: ‘Buiten de angst voor terugval en gebruik, lijkt me dat dit helemaal niet gek is – die sleur, dat is het leven zelf, dat hangt niet van euforie aan elkaar, maar van saaiheid.’ En toen realiseerde ik me, dat dit misschien wel juist het echte werk is waar je nu voor staat. Het lichamelijk deel van de verslaving is een eerste stap; de kern is het ‘waarom’ van het vroegere gebruik, lijkt me. Als je slecht tegen saaiheid en sleur kunt, en de uitdaging te bereiken wat je eigenlijk wil te groot lijkt, of falen te bedreigend is, of je verlamd wordt door een drang naar perfectie, of wat voor reden dan ook om niet toe te komen aan ‘leven’, terwijl je het zo graag wil, dan is gebruik wellicht verleidelijk. Instant success & gratification, zonder de teleurstelling of schaamte die je anders misschien voelt. Tenminste, zo lijkt het. In werkelijkheid wordt je leven er geen jota interessanter van, bereik je er geen persoonlijke doelen mee, maar verandert alleen je beleving van je leven zodanig dat je genoeg hebt aan het gevoel dat het middel je geeft: weg onzekerheid, weg angst, alles is mogelijk. Maar het is het leven ontwijken in plaats van het te beleven.
Dat echte leven is saai en moeilijk en uitdagend, en je kunt(en zult!) er falen, en dat voelt soms (of altijd) verlammend, geeft spanning, geeft ongemak. En juist dat is de ‘baseline.’ Iemand zei kort geleden tegen me: de manier om van mijn verlammende perfectionisme af te komen, is om het ongemak te omarmen, te waarderen. Je hoort je juist ongemakkelijk te voelen. Wat je ook doet, het is nooit goed genoeg, maar dat is OK. Want na je eerste poging te bereiken wat je wilt bereiken, heb je nog de rest van je leven voor nieuwe pogingen. Schrijvers schrijven soms hun hele leven hetzelfde boek – steeds met een ander verhaal, maar steeds een poging hetzelfde gevoel of dezelfde gedachte over te brengen. En ze zijn nooit tevreden. Beroemde kunstenaar zijn bang ontmaskerd te worden als oplichters, omdat ze hun kunst niet in die perfectie beheersen die ze zichzelf opleggen. Dat is allemaal ongemak, onzekerheid, maar zij weten het te gebruiken in plaats van zich er door te laten verlammen, of te vluchten in wat voor vorm van ‘niet proberen’ dan ook.
Het ongemak van het leven omarmen is een zoektocht die geen snelle kicks geeft, maar wel een diepere, langdurige voldoening gaat geven naarmate je het langer doet. Je wordt expert in je eigen leven. Is dit de weg? Nee, bijna, nog eens proberen. Dit dan? Eerst even uitpluizen… bijna, nog eens proberen. Dat proberen te leven, dat is de kick; je kunt als het ware buiten jezelf naar jezelf kijken, jezelf aanmoedigen: “nog een keer, sta weer op en ga door! “En misschien weet je de verslaving zo een plek te geven. Dat was geen levensbepalende misstap, maar slechts één mislukte poging tot leven. Er zijn nog 9999 andere, betere manieren over. Next!
Janneke
Hey Marcel,
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Dit is er eentje om over na te denken.