“Een Onverwachte Reis: Van Benauwdheid tot Herstel”
Vorige week dinsdag was een dag die ik niet snel zal vergeten. Het begon met benauwdheidsklachten en een verhoogde hartslag, wat me naar de Spoedeisende Hulp leidde. Terwijl ik daar was, kreeg ik een epileptische aanval, en dat is waar mijn onverwachte reis begon.
De Spoedeisende Hulp: Op de Spoedeisende Hulp werden verschillende onderzoeken uitgevoerd om te begrijpen wat er met me aan de hand was. Een van die onderzoeken was een EEG (Elektro-encefalogram), dat de elektrische activiteit in mijn hersenen meet. Gelukkig waren de resultaten van dat moment goed, maar mijn klachten hielden aan.
De Verwarring en Onzekerheid: Na een nacht in het ziekenhuis en nog meer onderzoeken, waaronder een MIR (Magnetische Resonantie Imaging), bleven mijn symptomen mysterieus. Ik herinner me niets van de aanval, wat me nog verwarder maakte. Ik had nog steeds koorts, was duizelig, en mijn spieren protesteerden hevig. Slapen was een uitdaging, en praten kostte me moeite.
De Weg naar Herstel: Gelukkig begon ik langzaam te herstellen. Ik kreeg hulp van een ademcoach en een fysiotherapeut om mijn gezondheid te verbeteren. De fysiotherapeut was gespecialiseerd in manuele therapie om mijn rugklachten aan te pakken, die ik momenteel ervaar. Herstel was geen rechte lijn, maar de verbetering gaf me hoop.
De Les van Stress en Grenzen: Deze ervaring heeft me doen realiseren hoeveel stress en spanning zich in mijn leven hadden opgebouwd. Ik was dagenlang blijven doorgaan, had moeite met het stellen van grenzen en was ver verwijderd van mijn herstel. Dit alles had uiteindelijk zijn tol geëist.
Naar de Toekomst Kijken: Vandaag is een nieuwe dag, en hoewel ik opzie tegen het EEG-onderzoek dat voor de boeg staat, weet ik dat het deel uitmaakt van mijn reis naar herstel. Ik kijk ernaar uit om binnenkort weer aan het werk te kunnen, met een hernieuwd begrip van het belang van zelfzorg en het stellen van grenzen.
Dit is mijn verhaal van de afgelopen weken, een verhaal van onzekerheid, herstel en groei. Soms zijn het de moeilijkste momenten in ons leven die ons de waardevolste lessen leren. Ik hoop dat mijn ervaringen anderen kunnen inspireren om voor zichzelf te zorgen en de tekenen van te veel stress en spanning niet te negeren.
Dit vind je misschien ook leuk
Uit de Schaduwen: Mijn Reis naar Herstel
Mijn eerste stap
5 reacties
JRobert
Hi Janneke,
Ik kan me goed voorstellen dat je je rot bent geschrokken dat je een epileptisch insult hebt gehad.
Zelf heb ik er drie gehad en daarna nooit meer omdat ik daarvoor nog steeds medicatie slik.
Dat je er zelf niets van hebt gemerkt is vrij logisch omdat je op zo’n moment volledig ‘van de wereld’ bent. Mij werd ook pas achteraf verteld dat ik een insult had gehad.
Bij het tweede insult zat ik op mijn werk. Werd naar huis gebracht en had de dag er op overal spierpijn. (door het aanspannen van alle spieren) zelfs in m’n neusvleugels en oorlellen !)
Bij het derde insult dat ik in de morgen kreeg, ben ik nadien bij iemand achterop de fiets naar de huisarts gegaan, kreeg medicatie voorgeschreven en pas om zes uur ‘savonds werd ik pas écht weer wakker. Ik kan me niets van die hele dag herinneren, al was ik wel gewoon wakker.
Hopelijk komen ze er bij jou snel achter wat de oorzaak van je insult is geweest.
Ik wens je alle sterkte die je nodig hebt.
Hartelijke groet,
JRobert
William Christiaanse
Je openheid, eerlijkheid. Indrukwekkend voor mij Janneke. Zo jong en al zoveel meegemaakt. Je biedt mij een inzicht. Maar zoekt ook erkenning en steun. Die geef ik je bij deze onvoorwaardelijk. In gedachten ben ik bij je. Hoop dat dit een beetje helpt lieve meid 💪❤
Liesbeth
Mooi hoe je het omschrijft eng als iets gebeurt met je lichaam dat soms niet een, twee, drie opgelost kan worden
Ik herken het wel niet van een insult maar van een onverklaarbare hele hoge bloeddruk uit het niets gelukkig geen paniek ook net als Jouw met ambulance naar Spoed Eerste Hulp Hart!
Logisch dat van alles door jouw lichaam raast gedachten , dit wil ik niet maar toch
Goede waarschuwing voor je om naar je lichaam te luisteren en niet en dit en dat jouw lichaam zegt dan stop’.
Je komt er wel sterkte en succes 🍀 🌿💪💞🙏🕯️denk aan jullie vannacht 🌿🕯️🙏💞🧸
Carla
Hoi hoi,
Wat maak je een hoop mee en wat ben je sterk.
Je hebt het ver weg moeten halen en nog steeds vecht je door. Op een gegeven moment kijk je terug op je reis en zul je bij je zelf denken ” ik heb het toch maar mooi geflikt’ lieve groet en succes met wat je nu ook lichamelijk moet doorstaan
Carla
Richelmo Esposito
Het is heel angstig wat je hebt meegemaakt Janneke! Krachtig hoe je er mee omgaat! De controle verliezen over je lichaam van het ene op het andere moment is heel angstig en frustrerend zeker als niet duidelijk is waarom het gebeurde of liever gezegd niet duidelijk genoeg. Ik hoop dat de ademhalingstherapy zal helpen bij jou Janneke. Ikzelf ben vijf jaar geleden ook een keer out gegaan, op het werk. Met een ambulance opgehaald en in het ziekenhuis werden er allerlei testen gedaan. Om te kijken of mijn hart in orde was en o.a. een EEG! Ze konden bij mij ook niets vinden dus werd er van uit gegaan dat ik mijzelf psychisch teveel belast had! Ik denk dat dat ook wel het geval is geweest. Gelukkig is dat in die mate niet meer terug gekomen! Alleen een lichte aanval van hyperventilatie maar door mijn ademhaling goed te controleren hield dat onder controle. Ik hoop dat je zoiets nooit meer mee hoeft te maken. Vriendelijke Groet, Richelmo Esposito👋🏻🤗